Infrastruktura informatyczna w większości dzisiejszych przedsiębiorstw to środowisko złożone i heterogeniczne. Środowisko, w którym obok siebie działają proste narzędzia, leciwe systemy wyspowe, a także aplikacje oferowane z chmury oraz wysoce zintegrowane systemy biznesowe wspierające tzw. core business. Trudno oczekiwać, aby wszystkie systemy komunikujące się za pośrednictwem sieci były jednakowo istotne dla prowadzonej działalności.
Wyobraźmy sobie sytuację kiedy raz dziennie do systemu centralnego przesyłane są informacje z zainstalowanych lokalnie w oddziałach rozwiązań wspierających sprzedaż. Wszystko jest w porządku, dopóki infrastruktura dysponuje sporym zapasem przepustowości. Co może się jednak stać, jeśli w wyniku przeciążenia infrastruktury przez mało ważne rozwiązanie proces synchronizacji danych zostanie zaburzony? Co, jeśli wskutek przeciążenia sieci nie uda się zsynchronizować informacji pomiędzy hurtowniami danych albo sprawnie przywrócić dużej ilości danych transakcyjnych do systemu, którego awaria uniemożliwia działanie firmy?
Potrzeba biznesowa
Sprawiedliwy podział pasma, być może odpowiedni dla niewielkich organizacji dysponujących infrastrukturą o dużym zapasie przepływności, przestaje wystarczać w bardziej złożonych firmach. W miarę rozwoju organizacji, wykorzystywanych aplikacji, stopnia ich integracji oraz ilości przesyłanych danych potrzebny staje się niesymetryczny, dynamiczny podział pasma sieciowego – odpowiadający priorytetom poszczególnych pakietów informacji. Problem ten rozwiązują mechanizmy priorytetyzacji ruchu QoS (Quality of Service).
Definiując priorytety w sieci na poziomie ruchu pakietów możemy zapewnić sprawne działanie kluczowych aplikacji oraz – jak sama nazwa wskazuje – wysoką jakość działania infrastruktury. Dzięki zastosowaniu funkcji priorytetyzacji ruchu modyfikacji ulega zasada działania bufora – na wyjściu interfejsu sieciowego niekoniecznie zwracane będą pakiety o najdłuższym czasie oczekiwania, ale te o największym znaczeniu.
Dynamiczne priorytety
W praktyce QoS pozwala w sposób wirtualny i dynamiczny wyodrębnić obszary pasma, które będą dostępne tylko dla niektórych pakietów danych. Dzięki temu najistotniejsze dane mogą być przesyłane nieprzerwanym – uzależnionym od wydajności infrastruktury – strumieniem, a mniej ważne informacje będą musiały “zadowolić się” węższym fragmentem pasma, dzieląc je dodatkowo z innymi danymi o niskim priorytecie.
Potencjał biznesowy mechanizmów definiowania priorytetów w sieci jest ogromny. Pozwala zwiększyć bezpieczeństwo działania najważniejszych systemów i zapewnić, że najważniejsze informacje zostaną dostarczone odbiorcom w najkrótszym czasie. Zapewnia spójny, przewidywalny poziom sprawności konkretnych aplikacji. Cecha ta nabiera szczególnego znaczenia właśnie dzisiaj, kiedy coraz większa liczba użytkowników korzysta z aplikacji o rozproszonej architekturze lub oferowanych za pośrednictwem chmury obliczeniowej i obsługiwanych za przez przeglądarkę internetową. Jeśli przyjmiemy, że infrastruktura IT pełni rolę układu nerwowego firmy, to od umiejętnego zarządzania priorytetami danych, często zależy refleks całej organizacji. Ma to znaczenie szczególnie w dzisiejszych czasach.